By Rumi

Oh, Sufi’s of love rip up your cloaks
Touched by the spring wind, the rose tore a hundred robes
Departed from beloved trapped in thorns
From both pains was relieved when he received the divine words
Oh, soul of sufi’s unseal your lips
My heart is bursting from what’s untold
Tell us of the times that are yet to come,
Sufi’s don’t ponder over what is gone.
I followed the rose, serene and silent
Greetings from me to the tulip and violet

صوفیان  (مولانا)

ای صوفیانِ عشق بدَرید خِرقه‌ها
صد جامه ضرب کرد گُل از لذتِ صبا
کز یار دور ماند و گرفتار خار شد
زین هر دو درد رَست گُل از امرِ ایتیا
دل از سخن پُر آمد و امکانِ گفت نیست
ای جانِ صوفیان بگشا لب به ماجرا
زان حال‌ها بگو، که هنوز آن نیامده‌ست
چون خویِ صوفیان نبود ذکرِ مامَضا
من هم خموش کردم و رفتم عَقیبِ گل
از من سلام و خدمت ریحان و لاله را